The English Tutor that Came in From Hell (Part III)

8.40 pm

Η μαμά του Δημήτρη μπήκε στο σαλόνι και χωρίς να μιλήσει καθόλου έφυγε από το σπίτι μαζί με την κόρης της. Απλά έφυγε. Έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο τη στιγμή που έκλεισαν την πόρτα πίσω τους. Συγγνώμη, πού πάνε; Πού στο διάολο πάνε μάνα και κόρη και με αφήνουν μόνη με το μικρό βαμπίρ; Σοβαρά, ποια μάνα θα πήγαινε να πεταχτεί κάπου αφήνοντας μία ξένη στο σπίτι με το παιδί της. Ένας άγνωστος θα μπορούσε να είναι από απλό κλεφτρόνι μέχρι παιδόφιλος και serial killer, ή ακόμα χειρότερα ένα cocktail των τριών. Φοβόμουν μη συμβεί τίποτα και βρεθώ εγώ υπεύθυνη.

Σε μία γνωστή μου που έκανε μαθήματα μαθηματικών σε ένα αγόρι παρόμοιας ηλικίας, το παιδί ζήτησε σε ένα μάθημα να πάει τουαλέτα. Δεκτό. Τι να κάνει η κοπέλα; Περίμενε. Και περίμενε. Αφού πέρασε κανένα εικοσάλεπτο πήγε και χτύπησε δυο-τρεις φορές την πόρτα στο μπάνιο γιατί ανησύχησε μην έχει πάθει τίποτα το παιδί. Μετά από λίγο, ο μικρός ξεκλείδωσε και εμφανίστηκε στην πόρτα με το μπουρνούζι. Και με το πιο φυσικό και μάγκικο ύφος στον κόσμο της είπε: «Να, είπα μιας που πήγα τουαλέτα να κάνω και ένα μπανάκι.»

Αυτό θα κάνει, αυτό ακριβώς. Τώρα που πήρε είδηση ότι η μάνα του έφυγε και το πεδίο είναι ελεύθερο, θα το εκμεταλευτεί. Θα μου ζητήσει να πάει τουαλέτα και θα κλειδωθεί μέσα για να αποφύγει το μάθημα. Θεέ μου, ας μην το κάνει, ας μην το--

«Κυρία; Μπορώ να πάω λίγο τουαλέτα;»

Μπινγκ!

Λίγο ε; Με ειρωνεύεσαι και μες στα μούτρα μου ε; Το εγκεφαλικό επεισόδιο έγινε καρδιακό επεισόδιο. Τι να απαντήσω εγώ τώρα; Πώς να απαγορεύσεις στον άλλον μία βιολογική ανάγκη, υποτιθέμενη ή μη; Το καλύτερο που βρήκα να απαντήσω ήταν--

«Ναι, αλλά πρόσεξε. Εάν δε γυρίσεις σε 30 δευτερόλεπτα, θα έρθω εκεί.»

Εντάξει, δεν ήταν και ο πιο διπλωματικός χειρισμός, το ομολογώ.

Τελικά, ήρθε το καλό μου πριν περάσει το μισό λεπτό. Ανακούφιση. Τις γλύτωσα τις βαλεριάνες. Καθώς, μάλιστα, ερχόταν από το διάδρομο, σήκωσε τα χέρια, με κοίταξε και είπε:

 «Ούτε στο στρατό τριάντα δευτερόλεπτα, κυρία, ούτε στο στρατό!»

Δεν έχεις περάσει εσύ απ’ το στρατό ακόμα, γι’ αυτό. Κάτσε να σε γνωρίσουν ζιζάνιο. 

8.52 pm

Μέχρι εκείνη την ώρα, είχε καταγρατζουνίσει το παρκέ γιατί κλώτσαγε ασταμάτητα τον ψηλό κάδο που είχε να αναποδογυρίσει για να κάθεται, αντί για καρέκλα. Είχε φάει όλα τα μπισκότα και τα κουλουράκια που μου είχε προσφέρει η μαμά του μαζί με μία λεμονάδα, και δεν άφησε ψίχουλο ούτε για δείγμα. Η μάνα του θα νομίζει ότι είχα τρεις μέρες να φάω. Στα μεσοδιαστήματα, έβαζε γκολ με τη γόμα του ανάμεσα στο ποτήρι μου και στο -άδειο πλέον- πιατάκι. Άσε που όταν έγραφα τις άγνωστες στο λεξιλόγιο πήγαινε και κρυβόταν πίσω από τον καναπέ και έπαιζε κρυφτούλι.

«Δε με βλέπετε, δε με βλέπετε.»

«Δημήτρη, έλα να συνεχίσουμε και άσε τον καναπέ.»

«Γιατί κυρία; Αμαρτία, αμαρτία» απαντούσε με παράπονο και έσερνε τα πόδια του προς το τραπέζι μέχρι που τα σήκωνε για να κλωτσήσει τον κάδο πάλι.

9.02 pm

Το μάθημα τελείωσε. Η μάνα του είχε γυρίσει και έπρεπε να της πω τι είχαμε κάνει από θέμα ύλης. Περιττό να πω ότι όταν έμαθε πως με τον Δημήτρη κάναμε μία ώρα για να κάνουμε τρεις ασκήσεις όλες κι όλες, ξύπνησε πάλι η μελαχρινή Μέρκελ μέσα της. Άρχισε και φώναζε στον Δημήτρη πιάνοντας τόσο ψηλές νότες που μέχρι και οι σοπράνο θα ζήλευαν. Εγώ δε συμμετείχα, απλά παρακολουθούσα το σκηνικό με απόλυτη απάθεια και σκεφτόμουν. «Καλά, δε βραχνιάζει ποτέ; Δεν κλείνει ο λαιμός της ποτέ;» Κατέληξα στο ότι κακό σκυλί, lysopaine δε θέλει τελικά. Πάντως, κακά τα ψέματα, ένιωθα πολύ άσχημα που το έκανε αυτό στο παιδί, και μάλιστα μπροστά μου. Για μια στιγμή ο Δημήτρης πήγε να βουρκώσει, αλλά δεν το έκανε, αποδεικνύοντας έτσι ότι είχε αναπτύξει ανοσία στις φωνές και στα κηρύγματα. Περίμενε να τελειώσει όλο αυτό για να πάει μέσα να παίξει σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Όταν πήγε, τελικά, μέσα ο μικρός για να συζητήσω εγώ με τη μαμά του, της είπα «Δεν αναλαμβάνω» κι έφυγα.

Δεν ήθελα να αναλάβω τα δύο παιδιά όχι εξαιτίας της ζωηρής συμπεριφοράς του Δημήτρη, αλλά εξαιτίας της μάνας του. Η Σκύλλα-Χάρυβδη (προσφορά 2 σε 1, αγοράστε το Fairy γιατί συμφέρει) ήθελε να συμφωνήσουμε να κάνω και στα δύο παιδιά μάθημα, ενώ είχαν ήδη δασκάλα αγγλικών. Ήθελε σταδιακά να την αντικαταστήσει με εμένα γιατί εκείνη ήταν πιο ακριβή και δεν τους συνέφερε πλέον με την οικονομική κρίση. Μα το πιο εξωφρενικό απ’ όλα ήταν ότι ήθελε για ένα διάστημα να κάνω κρυφά μάθημα στα παιδιά έτσι ώστε να μην το ανακαλύψει η άλλη δασκάλα.

Να επεμβαίνω κρυφά στο μάθημα άλλης και να έχω τη μάνα να επεμβαίνει στο δικό μου μάθημα;

Όχι, κυρία μου. Αμαρτία, αμαρτία.