Ε λοιπόν, το αποφάσισα. Αρχίζω το blogging. Και ναι, αυτό δεν ήταν μία απλή δήλωση, αλλά στεγνή απειλή! Γι’ αυτό ακριβώς, προφυλαχτείτε όσοι άτυχοι βρεθήκατε εδώ τυχαία, και κυρίως εκείνοι που θα αποδειχτούν τόσο γενναίοι ώστε να δοκιμάσουν να ξαναέρθουν να δουν από κοντά αυτό το νεογέννητο blog να μεγαλώνει.
Γι’ αυτό εφοδιαστείτε με ασπιρίνες, αντι-καταθληπτικά (νομίζω φαίνεται από τώρα, δε με λες και τον πιο αισιόδοξο άνθρωπο στον κόσμο!) και έχετε τις πρώτες βοήθειες σε speed-dial. So let’s get it started with the rambling.
Μια καλή ερώτηση θα ήταν γιατί κάνω αυτό το blog; Ή τουλάχιστον, γιατί τώρα; Γιατί τώρα που όλοι λένε πως διανύουμε τα σαράντα του blogging, καθώς αυτό (λένε) πέθανε ως άλλη μία ξεπερασμένη μόδα με τους bloggers να κάνουν τάματα για σύνολο σχολίων διάφορο του μηδενός; Και κυριότερα, γιατί τώρα με την οικονομική κρίση να θερίζει, και την Ελλάδα να αντιγράφει τον Τιτανικό με τρομακτική επιτυχία, μα μηδενικό box office (κλασικά... η Ελλάδα και το κρατικό κέρδος είναι δύο έννοιες που έχουν υπογράψει τα χαρτιά του διαζυγίου εδώ και πολύ καιρό); Η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι τόσο πολύπλοκη και δαιδαλώδης θα έλεγα, όντας βασισμένη σε γνωστές φιλοσοφο-μαθηματικές θεωρίες, που είναι σχεδόν.. ανύπαρκη. Θα έδινα κάποια διαφωτιστική απάντηση, εάν την είχα.
Ομολογώ πως κάτι μου λέει ότι δε θα παίρνω σχόλιο ούτε για δείγμα, οπότε σίγουρα δεν το κάνω μόνο και μόνο για να διαβάζουν το blog μου άλλοι. Βασικά, στον ορίζοντα δε φαίνεται κανένα απολύτως κέρδος απ’ όλη αυτήν την ιστορία που πάω να ανοίξω με το blogging. Ίσα-ίσα που είναι δαπάνη χρόνου, ενέργειας και απαιτεί από μέρους μου κι ένα ελαφρύ στύψιμο του εγκεφάλου για καμία ιδέα (λέμε τώρα).
Ίσως να αποφάσισα να το κάνω γιατί έχω πείσει τον εαυτό μου πως κρατόντας ένα, ας το πούμε, «ηλεκτρονικό ημερολόγιο» θα είναι ένα μέσο διαφυγής. Με άλλα λόγια, οδηγήθηκα σε αυτήν την απόφαση ακολουθώντας υποσυνείδητα μία μικρή, φωτεινή πινακίδα που με πράσινα γράμματα έγραφε «EXIT». Exit από τα φλεγόμενα ζητήματα της εγχώριας και παγκόσμιας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σκηνής. Exit από όλη αυτή τη «μαυρίλα» που υπάρχει εκεί έξω και που αρχίζει να με μολύνει επικίνδυνα και να ποτίζει το δέρμα μου. Exit ίσως και από προβλήματα οικογενειακής και προσωπικής φύσεως. Εδώ λοιπόν, σκοπεύω να γράφω για κυρίως καθημερινά, μικρά πράγματα.. μικρά μπροστά στις γιγαντιαίες διαστάσεις της επικρατούσας κατάστασης στην Ελλάδα και παγκοσμίως, αλλά μεγάλης σημασίας για μένα δεδομένου ότι θα μου δανείζεται μία προσωρινή διαφυγή από όλα αυτά, που θα είναι στην ουσία μίνι-διακοπές από την βλακεία και την παράνοια της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: γράφουμε ό,τι θέλουμε, αλλά με ευγένεια και χωρίς greeklish.